顶
顶
dǐng ㄉ|ㄥˇ名词
上部、顶端 塔顶 tǎdǐng
顶
dǐng动词
反对、因不同意而争吵 与父母顶嘴很不礼貌。 Yŭ fùmŭ dĭngzuĭ hĕn bù lĭmào.
顶
dǐng副词
最、非常 顶多 dǐngduō
顶
crest dǐngquantifier
量词,计算帽子、轿子等的单位 两顶帽子 liǎngdǐng màozi
Kernerman English Multilingual Dictionary © 2006-2013 K Dictionaries Ltd.